آذرجزایری: با هدف تحلیل وقایع امروز حوزه انرژی کشور به کافه خبر دعوت می شود.اما آنچنان در بدو ورود وی بحث اختلاس و ریشه یابی علل آن داغ می شود که ترجیح می دهیم یک ساعتی از وقت کافه خبر را به این موضوع اختصاص دهیم.موید حسینی صدر دبیر کمیسیون انرژی مجلس به نکات جالبی اشاره می کند.نکاتی که شاید بتوان تعبیری اینگونه از آن داشت"افشای جزییات اختلاس های کوچک و بزرگ در کشور" نماینده مردم خوی به نکات جالبی اشاره می کند و ریشه تمام این فسادهای اقتصادی را در راه کج مسوولان دولتی جستجو می کند.مشروح این گفت وگو را که در آن اقدام به افشای برخی از رانت های به ظاهر قانونی شده است را در ادامه می خوانید:

آقای صدر درست است که شما دبیر کمیسیون انرژی هستید اما به دلیل اینکه در حال حاضر بزرگترین دغدغه جامعه اختلاس 3 هزار میلیارد تومانی است فکر میکنم گفت وگو را با این مساله آغاز کنیم بهتر باشد.به نظر شما در شرایطی که دولت با شعار عدالت محوری بر مسند کاراست و شدیدا بر مبارزه با این مسایل تاکید می شود چرا چنین اتفاق هایی به وقوع می پیوندد؟

دو سه تا واقعیت در جامعه وجود دارد که وقتی این ها را کنار هم بگذاریم ما را به سمت پاسخگویی به این سوال شما هدایت می کند.

الان سالیان سال است که می بینیم یک نفر در یک شهر کوچک یک موقعیت اداری - بانکی برای خود دست و پا می کند و بعد از مدتی چنان صاحب مال و ثروت می شود که موجب تعجب همگان می شود.در میان اینها کسانی پیدا می شوند که صحبت از ارقام نجومی می کنند. ممکن است یک در میلیون یک در هزار هم پیدا شود مثل جزایری یا موضوع خانه فاطمی که گیر هم بیفتند. ولی عموما تصور آحاد جامعه این گونه شده که این ثروت های بادآورده وجود دارد و برخورد قاطعی هم با آن نمی شود. علاوه بر اینکه برخورد قاطعی با این افراد نمی شود بلکه حتی سوال نمی شود که این ثروت ازکجا آمده البته نمونه این مساله طی سه چهارسال اخیر با شعار جذب سرمایه داران و کارآفرینان بیشتر تشدید شده است.

طی همین مدت مذکور افرادی به عنوان صاحب سرمایه به میدان آمدند و خود را مطرح کرده اند فارغ از این که ما اصلا طرح کنیم آیا این آدم سرمایه خود را به درستی کسب کرده است.

منظور شما این است که ما باید در ابتدا از سرمایه داران بپرسیم که ثروتشان از کجا آمده بعد آنها را وارد عرصه های مهم صنعتی کنیم؟

دقیقا؛ طی سه چهارسال گذشته فضایی در کشورایجاد شده که باید سرمایه داران را جذب کنیم و کارآفرینان را حمایت؛این حرف ها درست است. ولی از آن طرف به افرادی به واسطه ارتباطاتشان با مقامات ارشد دولتی قدرت وموقعیت دادیم که اصلا نمی دانستیم این افراد ثروت خود را از چه راهی به دست آورده اند.این خود شروع ایجاد فساد است.چرا که باید بدانیم به چه افرادی و با چه پشتوانه اخلاقی قدرت می دهیم. اما متاسفانه طی این مدت چنین کاری صورت نگرفته است و این خود باعث رواج فساد مالی در جامعه شده است.

از این نمونه افرادی که می گویید طی سه چهارسال گذشته قدرت گرفته اند می توانید نام ببرید؟

موارد بسیار زیادی در ذهنم تداعی می شود. الان کسی را می شناسم مدت 3-4 سال در جایی معاون فرماندار بود. اکنون این آدم از 500 میلیارد تومان صحبت می کند. به فرض این که وی اصلا از سمت خود سوء استفاده نکرده اما بالاخره باید مشخص شود که وی در مدت کوتاه چگونه به این ثروت رسیده اصلا مالیات خودرا به موقع پرداخت کرده ، با استفاده از روش های قانونی از تسهیلات بانکی بهره برده و یا گردش مالی وی درست بوده است؟اما می بینم چنین نظارت هایی نیست و این دوستان هم به راحتی به مال اندوزی ادامه می دهند.

مثالی دیگر برای شما بزنم. اول بگویم با این مثال قصد تخریب کسی را ندارم اما همیشه وقتی در مورد یکی از وزرای پیشین صحبت می شد دوستان می گفتند این وزیر به عنوان رئیس هیات مدیره یک شرکت به طور همزمان فعال است و ثروتش از پارو بالا می رود.بی توجهی به این مسایل باعث شده که مردم نسبت به چنین اخباری واکنش منفی نشان ندهند و به نوعی عادی تلقی شود.این عدم واکنش برای یک جامعه سم محسوب می شود چرا که دیگر کسی به دنبال این نیست که ریشه این ثروت از کجاست و چگونه به دست آمده و این بی اعتنایی به این موارد خود بر افزایش فساد و سوء استفاده ها می افزاید.

فکر می کنید چرا به جایی رسیده ایم که مردم نسبت به چنین مسایلی بی تفاوت شده اند؟

برای اینکه ما خودمان در رسانه ها، اجتماعات و جلسات عمومی فراموش می کنیم و نمی پرسیم چرا و ارزیابی نمی کنیم.این موضوعی است که من طی این سه چهارسال حضور در مجلس آن را لمس کردم. یک مثال ساده از این مدت برای شما بزنم. درزمان بررسی بودجه، من در نطق پیش از دستور درمجلس گفتم که در قانون بودجه سال 89 و90 مابندی را قرارداده ایم که بواسطه آن  500 میلیارد تومان به افراد حقوقی و حقیقی کمک بلاعوض می شود که نظارت پذیر نیست، این درست نیست. انتظار من این بود که فردا اکثر رسانه ها نسبت به این گلایه من، واکنش نشان دهند و نقدها شروع شود آنهم در شرایطی که این نقد من از تلویزیون پخش شد اما فردا رسید و انگار نه انگار که من چنین حرفی زده بودم.بعد از آن هم وقتی من پیگیری مجدد کردم برخی از دوستان در مجلس به بنده گفتند شما پیگیر این قضیه نباش چون فلانی و فلانی و فلانی، اسم 3-4 نفر را بردند، این ها از همین محل برای تشکیلات خودشان پول می گیرند. بنابراین وقتی تنهایی بهترین راه حل سکوت است. یا مثلا من یک دفعه از ایوان مجلس گفتم یک بانکی هست که صاحب این بانک 10-15 سال پیش یک مغازه مبل فروشی کوچکی داشت اما الان صاحب بانک است این فرد در این مدت کوتاه چگونه صاحب چنین ثروتی شده اما بازهم کسی توجه نکرد.موارد از این دست بسیار است اما من سعی کردم چندمثال کوتاه بزنم.